[ Pobierz całość w formacie PDF ]

reprezentowanych na naradzie głównie przez: Anami, Umedzu, Tojodę i admirała Mitsumasa Iorai,
premier Sudzuki poparł ich w obecności cesarza, uznając słuszność stanowiska armii. Tak doszło do
decyzji odrzucenia, czy też raczej skwitowania milczeniem deklaracji poczdamskiej. Natychmiast po
zakończeniu narady klika wojskowa, chcąc sparaliżować możliwość jakichkolwiek wystąpień
antywojennych w Japonii, rozpętała krwawy terror wymierzony przeciwko przeciwnikom idei
prowadzenia wojny aż do ostatecznego końca. Utratę wiary w zwycięstwo, czyli hołdowanie defetyzmowi
- jak to określiła Kempeitai - karano wówczas śmiercią.
O Kempeitai pisaliśmy tu już wielokrotnie, przy okazji omawiania różnorakich epizodów i aspektów
jej działalności. Wydaje się, iż w tym właśnie miejscu warto powiedzieć coś więcej o tej organizacji, a
właściwie instytucji, związanej ściśle z wszystkimi poczynaniami militaryzmu japońskiego, nie
wyłączając działalności typu terrorystycznego.
Kempeitai, będąca instytucją pośrednią między policją polityczną a wojskowym wywiadem i
kontrwywiadem, powstała w końcu XIX wieku na bazie tajnych związków, towarzystw i stowarzyszeń, o
których mówiliśmy wiele razy. Gdy po 1871 r. szkolenie armii japońskiej przejęli od Francuzów
oficerowie niemieccy, w Tokio zjawił się też i Wilhelm Stieber, twórca wywiadu pruskiego. On to stał się
wówczas oficjalnym doradcą Japończyków przy tworzeniu pierwszych zrębów nowoczesnego wywiadu i
kontrwywiadu oraz zwiÄ…zanej z nimi, i pracujÄ…cej w ramach jednej organizacji, policji politycznej. Praca
szła mu znakomicie, gdyż - jak sam zresztą przyznał w swych wspomnieniach - Japończycy byli
niezwykle zdolnymi uczniami i bardzo szybko uczyli się wpajanych im prawd i reguł gry, uzupełniając je
własnymi pomysłami i oryginalnymi rozwiązaniami. Nie wdając się w rozważania wychodzące poza ramy
tematyczne tej książki, można jedynie wspomnieć o sukcesach Kempeitai w latach wojny rosyjsko-
japońskiej 1904-1905. Były one związane m.in. z działalnością kapitana Fuidzo Sattori we
Władywostoku, pułkownika Kototsiro Akasi w Petersburgu, kupca Eisaku Ishigary w Nikołajewsku itd.
Kempeitai od samego początku swego istnienia zajmowała specyficzną, wyraz
nie uprzywilejowanÄ…
pozycję w ogólnej strukturze państwa. Wyrosła ze struktur tajnych stowarzyszeń  patriotycznych i na
zasadach samurajskiego kodeksu  busido , zaszczepiła swym ludziom zasady działania znacznie
aktywizujące ich działalność i bezgraniczne oddanie sprawie. W myśl tych zasad - szpiegowanie,
donoszenie, bezwzględność, okrucieństwo i zdecydowanie na wszystko, jeżeli tylko służyły dobru
cesarstwa, były najwyższymi cnotami prawdziwego Japończyka. Ponieważ Kempeitai oddawała armii
japońskiej nieocenione wprost usługi, stale ją rozbudowywano organizacyjnie i liczebnie. Pod koniec II
wojny światowej w jej szeregach znajdowało się ponad 40 tys. oficerów oraz ponad 55 tys. podoficerów i
blisko 600 tys. nieetatowych współpracowników, nie licząc tych pracowników Kempeitai, którzy
zatrudnieni byli w działających jawnie placówkach policyjnych. Tych ostatnich też było około 50 tys.
Odznaką wyróżniającą wojskowych funkcjonariuszy Kempeitai, działających przy sztabach wszystkich
jednostek wojskowych Nipponu, był wyszyty na rękawie stylizowany kwiat chryzantemy. Agenci cywilni
Kempeitai mieli taki sam znaczek chryzantemy ukryty pod klapÄ… marynarki.
Zdanie funkcjonariuszy Kempeitai było z reguły rozstrzygające, jeżeli idzie o los więz
niów, jeńców
wojennych czy osób internowanych podczas wojny na Pacyfiku, jak też własnych oficerów i żołnierzy
oskarżanych o dezercję czy  defetyzm . Podejrzanych aresztowała Kempeitai na wniosek tejże Kempeitai,
sądziła Kempeitai i natychmiast po zapadnięciu wyroku śmierci dokonywała egzekucji też Kempeitai. Jak
widać, Kempeitai spełniała tu rolę: policji politycznej, żandarmerii wojskowej, kontrwywiadu oraz
płytkiego i głębokiego wywiadu.
Regułą przy rekrutacji do Kempeitai było pozyskiwanie ludzi, którzy przeszli co najmniej 6-lethią
zawodową służbę wojskową, a co więcej, rekomendowani byli przez tajne stowarzyszenia, takie jak:
Związek Czarnego Oceanu, Stowarzyszenie Czarnego Smoka, czy Stowarzyszenie Kwitnącej Wiśni, owe
osławione  Sakurakai . Każdy z wstępujących w szeregi Kempeitai, mimo takich walorów, poddawany
był jeszcze intensywnemu szkoleniu, trwającemu około 12-15 miesięcy.
Jedną z bardzo widocznych cech Kempeitai była jej wszech-obecność w życiu kraju. Jej agenci
penetrowali wszystkie prawie środowiska i skupiska ludności. Byli na wsi, w fabrykach, biurach,
koszarach, a póz
niej na każdym z terenów okupowanych. Obserwowali dworce kolejowe, porty morskie,
lotniska, hotele, parki miejskie, herbaciarnie i restauracje. Nadzorowała ściśle ruch kadrowy, przeglądając
wstępnie i opiniując wszystkie kwestionariusze personalne i podania. Jej też cenzurze poddana była
korespondencja oraz rozmowy telefoniczne. Nadzorowała układanie programów szkolnych i ich
praktycznÄ… realizacjÄ™.
Gdy w trakcie II wojny światowej Japończycy opanowali olbrzymie obszary Azji d Pacyfiku,
Kempeitai objęła swą władzą już nie tylko Chiny, ale też Filipiny, Hongkong, Malaje wraz z Singapurem,
Birmę, Tajlandię, Holenderskie Indie Wschodnie (dzisiejsza Indonezja) i tysiące większych i małych
wysp i wysepek Oceanu Spokojnego. Ona to nadzorowała tysiące obozów dla jeńców wojennych i osób
internowanych, w których wymordowano w okrutny sposób setki tysięcy ludzi. Oficerowie Kempeitai z [ Pobierz całość w formacie PDF ]