[ Pobierz całość w formacie PDF ]
katechizacji w naszych czasach (16.X.1979) w drugim roku pontyfikatu. Jest to
jakby ABC wielkiego dzieła katechizowania.
/108/ a. 2 odp. Posoborowe Obrzędy chrztu dzieci (1969) zniosły takie ceremonie,
dawniej stosowane, jak tchnienie nad katechumenem, wpuszczanie soli do ust,
pomazanie śliną nosa i uszu oraz namaszczanie olejem katechumenów.
Zachowano modlitwę z egzorcyzmem i włożenie ręki (po Modlitwie
Powszechnej) oraz wyrzeczenie się zła i szatana (po poświęceniu wody, a przed
wyznaniem wiary).
/109/ a. 3 Wbrew i odp. Obecne obrzędy chrztu dzieci (1969) nie przepisują
obrzędu tchnienia. Również w egzorcyzmie tychże obrzędów nie ma słów: A
więc, przeklęty szata nie, wynijdz z niego . Jest za to prośba, aby Bóg oddalił od
nas moc szatana lub aby dzieci zmuszone do walki przeciwko zasadzkom
szatana Bóg wyrwał spod władzy ciemności (str. 41).
/110/ a. 3 na 1. Kto to był Prepazytyn, patrz t. 3, skorowidz, str. 326.
SAKRAMENT BIERZMOWANIA
ZAGADNIENIE 72
/111/ a. 1. Nauka Kościoła: Sobór Trydencki, sesja VII. (1547): Jeśli ktoś
twierdzi, że bierzmowanie ochrzczonych jest czczą ceremonią, a nie prawdziwym
i we właściwym znaczeniu sakramentem, albo ono niegdyś było tylko rodzajem
katechezy, w czasie której dorastający młodzi ludzie zdawali sprawę wobec
Kościoła ze swojej wiary - niech będzie wyklęty (D. 871).
Od zarania swego istnienia Kościół stosował bierzmowanie i uczył o nim.
Sobór Wat. II (1963-1965) w duchu odnowy i przystosowania przypomniał i
odświeżył tę naukę, podnosząc ważność tego sakramentu. (Patrz odpowiednie
teksty w skorowidzu pod hasłem Bierzmowanie, Sobór Wat. II, wyd. Pallotinum,
Poznań 1968, str. 630). Tenże Sobór nakazał krytycznie rozpatrzyć dotychczasowe
obrzędy bierzmowania. Uczynił to Paweł VI w Konstytucji Apostolskiej o
sakramencie bierzmowania (15. VIII. 1971). OpierajÄ…c siÄ™ na niej Kongregacja
Kultu Bożego przygotowała nowe Obrzędy bierzmowania i ogłosiła jako
wzorcowe i odtÄ…d obowiÄ…zujÄ…ce (dnia 22. VIII. 1971). Po adaptacjach dokonanych
przez Episkopat Polski, zatwierdzonych przez tęż Kongregację (16.XL1972),
dekretem prymasa Stefana Wyszyńskiego tekst polski tychże obrzędów został
zatwierdzony i otrzymał zezwolenie na druk (25.III1973). Wydano je jako
Obrzędy bierzmowania (Katowice 1975, wyd. Kurii diecezj., nakładem Księgarni
230
św. Jacka). Obrzędy te zawierają: Dokumenty, Konstytucję apostolską Pawła VI,
wstęp i same obrzędy. Konstytucja Pawła VI podaje naukę Kościoła o
bierzmowaniu, jego ważność, najstarsze świadectwa i dokumenty Kościoła oraz
wskazania, jak należy go udzielać, ale co najważniejsze, bo dotyczy samej istoty
obrzędu sakramentalnego, daje inną formę tego sakramentu. Tym się tłumaczy to,
że Obrzędy nowe bierzmowania wymagały aż Konstytucji apostolskiej i
najwyższej powagi - papieża.
/112/ a. 1 na 1. Trzy zdania: Jedni: Aleksander z Hales, Summa Theol., p. 4, qu.
24, m. 1 (IV, 103vb); Bonawentura, In Sent., L. 4, d. 7, qu. 1 ad 1 (QR IV, 164);
qu. 2 (QR IV, 166); - patrz jednak Breviloquium, p. 4, c. 4 (QR V, 268).
Drudzy: Ps. Abelard, Epitome Theol. Christ., c. 28: PL 178, 1740; Autor Ysagoge
in Theol., L. 2, cap. De sacram. Confirmationis (LA 195. 25); Roland Bandinelli,
Sent., De Confirmatione (GT 213. 4); Wilhelm z Auxerre, Summa Aurea, L. 4, tr.
De Confirmatione, cap. Quare Confirmatio datur tantum ab episcopis (257 ra);
Piotr z Tarantazji, in Sent., L. 4, d. 7, qu. 1, a. 1 (Ms. Brug. 187, fol. 35 rb).
Trzeci: (dlatego należy powiedzieć): sam święty Tomasz oraz Autor Sent. Divinit.,
tr. 5, c. 2 (GE 126*. 21); Alan z Lille (zm. ok. 1203), De Fide Cathol. contra
Haeret., L. 1, a. 76: PL 210, 369; Albert W., In Sent., L. 4, d. 7, a. 2 ad 2 (BO
XXIX, 153).
To zdanie Autora znajduje potwierdzenie w pierwszych słowach Dekretu
Kongregacji Kultu Bożego (1971): Szczególny dar Ducha Zwiętego obiecany
przez Chrystusa Pana i zesłany na apostołów w dniu Pięćdziesiątnicy, apostołowie
oraz ich następcy, biskupi, przekazywali ludziom ochrzczonym w sakramencie
bierzmowania (Obrzędy bierzmowania, str. 7) oraz w Konstytucji Pawła VI
(1971): Chrystus obiecał swoim uczniom, że Duch Zwięty będzie ich wspomagał,
aby także wobec prześladowców dawali świadectwo wierze (por. Ak 12, 12). W
dzień przed męką obiecał apostołom, że ześle od Ojca Ducha Prawdy (por. J 15,
26) ... Wreszcie po swoim zmartwychwstaniu Chrystus obiecał, że wkrótce zstąpi
Duch Zwięty: Gdy Duch Zwięty zstąpi na was, otrzymacie Jego moc i będziecie
moimi świadkami (Dz I, 8; por. Ak 24, 49).
Rzeczywiście w święto Pięćdziesiątnicy Duch Zwięty w cudowny sposób
zstąpił na apostołów ... Zostali oni wtedy tak napełnieni Duchem Swiętym (Dz 2,
4), że natchnieni Bożą mocą zwiastowali wielkie dziela Boże. Piotr uznał Ducha
Zwiętego . . . za dar epoki mesjańskiej (por. Dz 2, 17n). Wtedy zostali ochrzczeni
ci, którzy uwierzyli w nauczanie apostołów i otrzymali dar Ducha Zwiętego (Dz 2,
38). Od tego czasu apostołowie, wypelniając wolę Chrystusa, przez wkładanie rąk
udzielali neofitom daru Ducha Zwiętego, który uzupełniał łaskę chrztu (por. Dz 8,
15-17; 19, Snn) ... To wkładanie rąk w tradycji katolickiej słusznie uznaje się za
początek sakramentu bierzmowania, który uwiecznia w Kościele łaskę Zielonych
Swiąt (Obrzędy bierzmowania, str. 11 n).
/113/ a. 1 na 3. Nauka Kościoła: Benedykt XIV, Konstymcja Etsi pastoralis
[ Pobierz całość w formacie PDF ]