[ Pobierz całość w formacie PDF ]
biety i ochoczo przyłączali się do maszerujących.
Wcześniejsze wyprawy u boku Jana i Colla
sprawiły, że Brigham całkiem dobrze orientował
się w terenie. Dzięki temu oddział księcia poruszał
się dość sprawnie, korzystając z dróg, które jak
na ironię zostały zbudowane po to, by ułatwić An
glikom skuteczne tłumienie buntów. Poszarpane
wzgórza i urwiste skały stanowiły doskonałą na
turalną osłonę, która pozwoliła bezpiecznie ominąć
angielskie posterunki w Forcie William i Forcie
Augustus.
Wśród powstańców panowało podniecenie i bo
jowy nastrój. %7łołnierze księcia byli tacy sami jak
ich ojczyzna - surowi, prości i otwarci. Rychło
nastąpiło to, na co w głębi serca liczył Brigham.
Młodzieńcza werwa, energia i wewnętrzna siła
Rebelia 95
Karola porwała tych dzikich górali i pomogła im
zjednoczyć się pod wspólnym sztandarem. Roz
budzone nadzieje sprawiły, że myśląc o walce,
nikt nie myślał o śmierci, ale tylko o zwycięstwie
i sprawiedliwości, której tak długo odmawiano te
mu walecznemu ludowi. Niektórzy z nich byli tacy
młodzi! Patrząc na ich pełne zapału twarze, Brig-
ham myślał o tym, że to do nich należy przyszłość.
A teraz szli ufnie za księciem odzianym w tra
dycyjny szkocki strój, wpatrzeni w niego jak
w obraz.
W zastępie Karola było wielu dojrzałych, do
świadczonych żołnierzy, którzy nieraz zakosztowa
li słodyczy zwycięstwa i goryczy przegranej.
W ich spojrzeniu odbijała się ogromna mądrość
i odwieczna duma, której nic nie było w stanie
złamać. Oni także patrzyli na księcia z nadzieją,
licząc w duchu, że jego młoda krew będzie niczym
zaprawa, która połączy klany, tak że staną obok
siebie jak mocny mur.
Pogoda sprzyjała maszerującym. Niektórzy po
wiadali, że zesłał ją sam Pan Bóg, by pobłogosła
wić powstaniu. Przez pewien czas mogło się tak
zdawać. Szybko zapomniano o tym, że broń i lu
dzie płynący na pokładzie liniowca Elżbieta" zo
stali zawróceni do portu. Na razie w lasach nie
brakowało drewna na ogniska, a w strumieniach
96 NORA ROBERTS
- lodowatej wody, która wspaniale gasiła pragnie
nie po długim marszu. Wieczorami wszyscy zbie
rali się wokół ognia, by grać na dudach i pić whi
sky, a potem zasnąć na ziemi twardym snem, ja
kim zawsze sypiają mężczyzni na początku wiel
kiej przygody.
Któregoś dnia Brigham otrzymał poufną
wiadomość, że armia rządowa dowodzona przez
generała Johna Copa zaczęła przemieszczać się
na północ. Niezwłocznie udał się więc do księcia,
obserwujÄ…c po drodze ludzi zwijajÄ…cych obozowi
sko i przygotowujących się do całodziennego mar
szu. Zwięzle przekazał Karolowi wszystkie infor
macje, a potem patrzył, jak pełne, niemal dziew
częce usta Pięknego Księcia rozciągają się
w uśmiechu.
- A więc wreszcie będziemy się bić!
- Na to wygląda, Wasza Wysokość.
Ranek był ciepły i pogodny. Ponad obozowi
skiem unosił się ciężki zapach wojska, koni i dy
mu. Wysoko na niebie ponad wzgórzami fioleto
wymi od wrzosu szybował królewski orzeł.
- Mamy dziś wymarzony dzień na bitwę
- stwierdził książę, śledząc uważnie lot ptaka. Za
raz jednak przeniósł spojrzenie na Brighama, szu
kając w jego oczach aprobaty. - Pewnie wolałbyś,
żeby był z nami lord George - stwierdził.
Rebelia 97
- Wasza Wysokość wie, że lord George jest do
skonałym dowódcą.
- Owszem. Ale mamy O'Sullivana, który w ni
czym mu nie ustępuje - rzekł książę, wskazując
na irlandzkiego najemnika ustawiajÄ…cego ludzi
w szyku.
Brigham nie podzielał entuzjazmu księcia
dla dowódczych talentów Irlandczyka, choć nie
mógł odmówić mu ogromnego doświadczenia. Nie
negował również jego lojalności. Obawiał się je
dynie, że w decydującym momencie gorący tem
perament O'Sullivana może wziąć górę nad roz
wagÄ….
- Jeśli Anglicy nas zaczepią, będziemy się bić
- powiedział zamyślony.
- Wprost nie mogę doczekać się tej chwili -
książę położył rękę na rękojeści szpady i zatoczył
krąg uważnym spojrzeniem. Nie pierwszy raz po
czuł się mocno i głęboko związany z tą ziemią.
Obiecał sobie, że gdy wreszcie zostanie prawowi
tym królem, Szkocja otrzyma zasłużoną nagro
dę za swą lojalność. - Odbyłeś daleką podróż,
Brighamie. Wiele dzieli ciÄ™ od dworu Ludwika
i wszystkich tych ładnych twarzyczek, które są je
go ozdobÄ….
- Zaiste, mój panie - skinął głową - ale warto
było jechać.
98 NORA ROBERTS
- Muszę ci powiedzieć, mój drogi, że mnóstwo
ślicznych oczu napełniło się łzami, gdy opuściłeś
Wersal. Czy bawiąc w Szkocji, znalazłeś czas, by
złamać jakieś serca?
- Sir, tak się złożyło, że istnieje dla mnie tylko
jedno serce, którego za nic w świecie nie chciał
bym złamać.
Ciemne oczy księcia zaświeciły z ciekawości.
- Proszę, proszę - powiedział wesoło. - Wy
gląda na to, że dziarski hrabia Ashburn zakochał
się w jakiejś góralskiej ślicznotce. Zdradzże mi,
mon ami, czy jest równie ładna jak słodka Anne-
-Marie?
- Ośmielam się prosić - skłonił się Brigham
z ironicznym uśmiechem - żeby Wasza Wysokość
raczył nie robić takich porównań. Zwłaszcza
w obecności góralskiej ślicznotki, bo ona ma iście
diabelski temperament.
- Doprawdy? - książę roześmiał się gromko. -
Skoro tak, jestem szczególnie ciekaw, jak wygląda
ta, która usidliła najbardziej pożądanego mężczy
znÄ™ na francuskim dworze.
Przy wtórze melodii wygrywanych na dudach
powstańcy kontynuowali marsz na południe. Mimo
[ Pobierz całość w formacie PDF ]