[ Pobierz całość w formacie PDF ]
słali listy do niego z prośbą, aby ich ratował. Sewerus bowiem znalazłszy
ich w Rzymie kazał ich ująć i trzymał w więzieniu. Zastosował mianowicie
i w tym wypadku bardzo przemyślne pociągnięcie. Podobnie jak Kom-
modus miał zwyczaj zatrzymywać dzieci namiestników, aby mieć zakład-
ników ich przywiązania i wierności. Toteż i Sewerus, który o tym wiedział,
kiedy został obwołany cesarzem, zatroskany o los swych dzieci, jeszcze
za życia Juliana wysłał potajemnie swych ludzi, którzy wykradli je z Rzy-
mu, aby się nie znajdowały w obcych rękach. Sam zaś, jak tylko wszedł
do Rzymu, kazał ująć wszystkich, którzy byli spokrewnieni z wodzami
oraz innymi ludzmi jakąkolwiek funkcję pełniącymi na Wschodzie oraz
w całej Azji, i trzymał ich przy sobie pod strażą, aby wodzowie pragnąc
ratować swe dzieci zdradzili sprawę Nigra lub też jeśliby wytrwali
w swej wierności dla niego, przez śmierć dzieci wcześniej ciężko zostali
dotknięci, zanim nawet zdołają sami zrobić mu coś złego.
Po klęsce poniesionej pod Cyzykiem zwolennicy Nigra uciekli z po-
śpiechem, na jaki każdy z nich potrafił się zdobyć, jedni w górskie okolice
Armenii, inni do Galacji i do Azji, pragnąc ujść za Taurus pierwej niż
zwycięzcy, aby się znalezć w obrębie obmurowań. Wojsko Sewerusa
przeszło tymczasem przez obszar Cyzyku i wkroczyło pospiesznie do są-
siedniej Bitynii.
Skoro się rozeszła wieść o zwycięstwie Sewerusa, natychmiast we
wszystkich tamtejszych prowincjach przejawiło się poruszenie i w róż-
nych miastach powstały zwady nie tyle na tle wrogiego lub życzliwe-
go ustosunkowania się do wojujących cesarzy, ile w wyniku kłótni wza-
jemnych, zawiści i żądzy zniszczenia współplemieńców. Odwieczna to
choroba Greków, którzy zawsze burzyli się jedni przeciw drugim, a prag-
nąc zniszczyć tych, którzy zdawali się nad nimi górować, do nędzy dopro-
wadzili Grecję. Toteż gdy siły ich z biegiem czasu osłabły i wyniszczyły
się w walkach wewnętrznych, stali się łatwym łupem Macedończyków
i popadli w niewolę u Rzymian. Lecz ta choroba zazdrości i nienawiści
przeszła również do miast, które za naszych czasów były w rozkwicie.
7
Zmierć Emiliana, który po klęsce pod Cyzykiem ujęty został w ucieczce i stra-
cony na rozkaz wodzów Septymiusza (por. H. A., żyw. Sew. 8, 16), przemawia sta-
nowczo przeciw temu oskarżeniu.
57
I tak w Bitynii zaraz,po bitwie pod Cyzykiem mieszkańcy Nikomedii
przeszli na stronę Sewerusa i wysłali posłów do niego, a zarazem wpuścili
wojsko jego do miasta obiecując wszystkiego dostarczyć; inaczej mieszkań-
cy Nicei, z nienawiści do Nikomedyjczyków opowiedzieli się po stronie
przeciwnej, przyjęli wojsko Nigra, tak tych, co uciekając u nich szukali
schronienia, jak i oddziały, które Niger wysłał dla obsadzenia Bitynii.
Z miast tych jakby ze swego obozu jedna i druga strona ruszyły do walki
i przyszło do starcia między nimi, ale w zaciekłej bitwie, jaką stoczyli,
wojska Sewerusa odniosły świetne zwycięstwo8. %7łołnierze Nigra, którzy
ocaleli, uciekli stąd daleko spiesząc się do przełęczy Tauru i zamknąwszy
się za szańcami stanęli na ich straży. Sam Niger zostawił wystarczającą,
jak sądził, załogę przy tych obwarowaniach i podążył do Antiochii, gro-
madzÄ…c wojsko i pieniÄ…dze.
3. Tymczasem wojsko Sewerusa przeszło przez Bitynię oraz Galację
i wkroczyło do Kapadocji, po czym stanąwszy pod szańcami podjęło ich
oblężenie. Przedstawiało to niemałą trudność, bo droga wiodła przez ciężko
dostępne i strome wąwozy, a obrońcy z góry rzucali na atakujących ka-
mienie, stojący zaś za blankami murów dzielnie stawiali opór. Toteż
niewielka garstka mogła tu zatrzymać przeważające siły. Nad wąską drogą
bowiem wznosi się z jednej strony bardzo wysoka góra, z drugiej zaś
strony głęboka przepaść, którędy płyną wody zlewające się z gór. Do tego
wszystkiego cała okolica została przez Nigra zamknięta szańcami, ażeby
w żadnym punkcie nie dopuścić do przedarcia się wojsk przeciwnika.
Takie tedy wypadki rozgrywały się w Kapadocji. W Syrii tym-
czasem na tle takiej samej rywalizacji i nienawiści przyszło do starć mię-
[ Pobierz całość w formacie PDF ]