[ Pobierz całość w formacie PDF ]

podpisuje się w odpowiednim miejscu. Kiedy to już nastąpiło, kapitan rozkuł ich
- najpierw Helen, potem Petera - a potem wskazał brodą drzwi.
- Możecie teraz iść, ale tylko z tym panem do ambasady, nigdzie
indziej. Zrozumieli?
Thorn nic nie odpowiedział, tylko energicznym krokiem ruszył do wyjścia. Dopiero
kiedy znalez
li się przy czekającym na nich samochodzie z ambasady, odwrócił się
do Wyatta i zapytał gniewnie:
- Co się wyprawia z tymi Rosjanami? Najpierw mato brakuje, żeby
zamordowali nas ich ludzie z mafii, a potem trzymają nas w więzieniu.
Zupełnie ich nie interesuje, że zginał jeden z ich najzdolniejszych oficerów?
Młody mężczyzna rozłożył ręce.
- Obawiam się, że nie potrafię odpowiedzieć na to pytanie, panie
pułkowniku. Otrzymałem polecenie, żeby wydobyć was z Szeremietie
wa i przywiez
ć do ambasady, gdzie niezwłocznie macie się zgłosić do
zastępcy ambasadora.
Nieco udobruchany Thorn otworzył tylne drzwiczki, przepuścił Helen i wślizgnął
się za nią ze słowami:
- Może Departamentowi Stanu uda się ożywić trochę tych durniów
na Kremlu.
Helen w milczeniu pokręciła głową i spoglądała przez szybę, podczas gdy samochód
wiózł ich na południowy wschód.
? Ambasada USA, Moskwa
Randolph Clifford był człowiekiem numer dwa w ambasadzie amerykańskiej w Moskwie,
jego gabinet, ze starannie dobranymi meblami rosyjskimi z epoki carskiej i
amerykańskimi z czasów kolonialnych, miał uświadamiać gościom z jak ważnym
przedstawicielem rzÄ…du USA majÄ… do czynienia.
Peter nie wykluczał, że korpulentny mężczyzna z grzywą siwych włosów w innych
warunkach zachowywałby się w sposób bardziej wytworny. Teraz jednak, kiedy
gniewnie zaciskał usta, a żyła na skroni pulsowała mu nerwowo, trudno było go
uznać za wytrawnego znawcę subtelnych gier dyplomatycznych.
- Proszę mnie uważnie posłuchać, agentko Gray - powiedział sta
nowczo. - Z punktu widzenia Waszyngtonu na pokładzie  Biełomorskoj
Zwiezdy" dwoje naszych obywateli było świadkami strzelaniny, jaka
wywiązała się między rosyjskimi handlarzami narkotyków. Przypad
kiem znalez
liście się na miejscu awantury pani, pułkownik Thorn i ma
jor Koniew.
Larry Bond
Ton dyplomaty nie dopuszczał żadnej dyskusji.
- Czy tę historyjkę wymyśliło MWD? - spytała ze złością Helen, bez
lęku wpatrując się w poczerwieniałą twarz dyplomaty. - Bo wolałabym
nie podejrzewać, iż to ktoś z moich rodaków układa bajeczki, w które
uwierzyć może jedynie dureń!
Thorn przygryzł wargi. Kiedy zastanawiał się, co potrafiłoby wyrwać Helen z
przygnębienia po śmierci Koniewa, śmiało mógł przypuścić, iż zadanie to spełni
kontakt z pierwszym z  utalentowanych i starannie dobranych" amerykańskich
przedstawicieli Departamentu Stanu. Mimochodem pomyślał, że może nie stało się
z
le, iż Helen nie ma teraz do dyspozycji Tokariewa, z którego korzystała na
pokładzie  Biełomorskoj Zwiezdy". W przeciwnym wypadku Randolph Clifford
najpewniej wpatrywałby się w tej chwili w otwór lufy.
Clifford żachnął się, ale natychmiast sięgnął po bardziej przyjazny, niemal
ojcowski ton.
- Puszczę mimo uszu tę uwagę, pani Gray. Rozumiem, że jest pani wytrącona z
równowagi, co zrozu...
- Niech pan sobie swoją wyrozumiałość zachowa dla swojej żony, panie Clifford -
przerwała mu Helen. -Jeśli coś wytrąciło mnie z równowagi, to jedynie fakt, że,
jak się zdaje, rząd USA stara się całą sprawę schować pod korcem.
Nie panując nad sobą, Helen zerwała się i zaczęła chodzić po pokoju, Thorn uznał
więc, że teraz kolej na niego.
- W Pieczendze nie chodziło o żaden przypadek. Dwoje amerykańskich urzędników na
służbie, którym towarzyszył rosyjski współpracownik, zostało z zimną krwią
wciągniętych w zasadzkę. Czekano tam na nas, żeby nas zabić.
- Temu nie zaprzeczam, panie pułkowniku - powiedział dyplomata, najwyraz
niej rad,
że może się zwrócić do mężczyzny - ale specjaliści z MWD utrzymują, że ową
 zasadzkę" ludzie w mafii mogli zorganizować w pół minuty, kiedy tylko zobaczyli
was zbliżających się nabrzeżem. - Clifford pokręcił głową. - Mówiąc szczerze,
jestem zdumiony, że udało się państwu ujść z tego z życiem.
- Jeszcze bardziej zdumiony jest ten, kto to wszystko przygotował! - powiedziała
ze wściekłością Helen.
Clifford zignorował tę uwagę i ciągnął:
- Trzeba na całą sprawę spojrzeć z punktu widzenia rosyjskich władz,
panie pułkowniku. Dowody, które znaleziono na statku, są całkiem oczy
wiste. - Dyplomata stuknął w teczkę, w której znajdował się oficjalny
raport komisji śledczej. -Władowni statku znaleziono ponad pięćdziesiąt
kilogramów czegoś, co wyglądało na czystą heroinę, a co przy bliższym
zbadaniu okazało się zmielonym cukrem zmieszanym z niewielką ilością
prawdziwego narkotyku. Co więcej, całą załogę, łącznie z prawdziwym
Dzień gniewu
kapitanem Tumariewem znaleziono w innej ładowni; wszyscy byli skrępowani taśmą
klejącą i zabici strzałami w tył głowy, co jest typowym sposobem na załatwianie
porachunków w rosyjskiej mafii.
Dyplomata wstrząsnął się lekko, najprawdopodobniej na wspomnienie zdjęć, które
przedstawiono mu do obejrzenia.
Helen zatrzymała się i oparła o blat biurka.
- To o niczym nie świadczy - wycedziła. - Z wyjątkiem może tego,
iż ludzie odpowiedzialni za próbę zamachu na nas, gotowi są na bardzo
wiele, aby tylko śledztwo nie dotarło do prawdy. No i, jak widać, ame
rykańska ambasada w zgodnym współdziałaniu z MWD daje się prowa
dzić tym bandziorom na pasku!
Clifford poczerwieniał z gniewu.
- Proszę mnie posłuchać, agentko Gray. Wasze  dochodzenie" bardziej przyczyniło
się do pogorszenia stosunków rosyjsko-amerykańskich niż cokolwiek innego w ciągu
ostatnich miesięcy. Ktoś z milicji w Pieczendze ujawnił coś moskiewskim
dziennikarzom i tylko wczorajszemu zamachowi na zastępcę sekretarza stanu
Carletona można zawdzięczać to, że nie znajdujecie się dzisiaj na pierwszych
stronach amerykańskich gazet. Miejscowi dziennikarze jednak uganiają się jak
pies za ogonem i nie dają spokoju Kremlowi, wyciągając z całej sprawy, co tylko
się da: zorganizowana przestępczość, znikome bezpieczeństwo ruchu powietrznego,
przemyt narkotyków, korupcja w rosyjskiej armii...
- Mało mnie interesuje miejscowa prasa i kłopoty z nią Kremla -zimno oznajmiła
Helen. - Chcę się natomiast dowiedzieć, co się właściwie dzieje w Kandałakszy i
dlaczego zginął mój rosyjski kolega!
Clifford stanowczo potrząsnął głową.
- Otóż największym problemem jest właśnie pani upór i krnąbrność,
agentko Gray, którymi to cechami pan pułkownik Thorn także zdążył
już zasłynąć. - Zastępca ambasadora poczęstował Petera wrogim spoj
rzeniem. - W jednej jedynej reakcji wszystkie rosyjskie partie polityczne
są zgodne: w oburzeniu na wasze tutaj poczynania. Od samego począt [ Pobierz całość w formacie PDF ]