[ Pobierz całość w formacie PDF ]

okazać się może pojęcie wiedzoznawstwa. W odróżnieniu od wskazanego określenia
można zaproponować termin wiedzologii. O ile jednak wiedzologia stanowiłaby
propozycjÄ™ semantycznÄ… stworzenia nazwy dla nauki zajmujÄ…cej siÄ™ teoriÄ… wiedzy, o
tyle wiedzoznawstwo odnosiłoby się do praktycznych aspektów tematycznych oraz
służyłoby poznaniu skutecznego mechanizmu przyswajania wiedzy w zastosowaniu
określonych wartości empirycznych. Wobec niniejszych ustaleń uzasadnionym jest
zaproponowanie pojęcia wiedzoznawstwo, które wydaje się być terminem znacznie
praktyczniejszym od wiedzologii. W poczuciu uznania wiedzy za wartość
aprioryczną z kolei poznanie technicznych sposobów, metod, form oraz zasad
zapewniajÄ…cych skutecznÄ… naukÄ™ wydaje siÄ™ koniecznym.
Teoretyzując w ten sposób, niezbędnym jest wskazać na zakres przedmiotowy
wiedzoznawstwa. Koniecznym jest ustalić jego tematyczny obszar zainteresowania
naukowego. W tak zarysowanym kształcie myślowym należy podjąć próbę
skonstruowania precyzyjnej definicji wymienionego terminu. Wiedzoznawstwo,
będąc częścią nauki o praktycznych formach uczenia się, musi dostarczać istotnych
informacji dajÄ…cych odpowiedz
na pytania w zakresie skuteczności uczenia się. W
57
tym ujęciu czerpać musi z takich nauk, jak: biologia, medycyna, psychologia,
socjologia, językoznawstwo, kulturoznawstwo oraz statystyka. Wiedzoznawstwo,
będąc na co dzień drogowskazem dla osób zgłębiających wiedzę, powinno dostarczać
człowiekowi niezbędnych wskazówek na kształt swoistej instrukcji obsługi własnego
mózgu spełniającego funkcję narządu odpowiedzialnego za gromadzenie,
przechowywanie oraz przetwarzanie informacji. Wiedza praktyczna dostarczana
młodzieży w ramach wiedzoznawstwa stanowić winna swoisty przewodnik dla
człowieka w zakresie form i metod kształcenia. Powinna być otwarta również na
kwestie dotyczące wartości aksjologicznych dotyczących nauki. W tym ujęciu
wiedzoznawstwo musi posługiwać się wymienionymi gatunkami nauki, tym samym
będąc nauką interdyscyplinarną.
Snując rozważania w obszarze zagadnień dotyczących problematyki
zarządzania wiedzą, w sferze przemilczenia nie można pozostawić kwestii
dotyczących podmiotów działających na rzecz upowszechniania wiedzy. Słuszność
wyboru wskazanego aspektu tematycznego wydaje siÄ™ konieczna z uwagi na
marginalizowanie znaczenia wiedzy oraz ze względu na trudność docierania do niej.
Wymaga podkreślenia, że w świecie współczesnym system kształcenia wyższego
wymusza na jego uczestnikach (studentach) umiejętność poruszania się na
płaszczyz
nie działania wyspecjalizowanych podmiotów trudniących się
upowszechnianiem wiedzy. Tego rodzaju podmiotem pozostaje biblioteka
akademicka. Zważyć jednak należy, co może wydawać się absurdem, że wielu
studentów nadal odwiedza biblioteki tylko z chwilą rozpoczynania studiów w celu
odnotowania wpisu w indeksie oraz wraz z ukończeniem cyklu kształcenia, z uwagi
na konieczność podstemplowania karty obiegowej. Wobec powyższego nasuwa się
konieczność podjęcia stosowanych działań zachęcających młodego człowieka do
korzystania z zasobów uczelnianych. Pamiętać należy, że współczesne biblioteki,
szczególnie te w dużych ośrodkach akademickich, wyposażone zostały nie tylko w
książki i czasopisma, ale także w sprzęt komputerowy oraz specjalistyczne
oprogramowania. Wiele uczelni posiada programy znacznie ułatwiające naukę nie
tylko studentom prawa, architektury lub budownictwa. Szkolenia biblioteczne
organizowane w ramach pierwszego semestru studiów, mające na celu zaznajomienie
studenta z praktycznym funkcjonowaniem biblioteki, nie zawsze spełnią swoją
funkcję. Szkolenie to ogranicza się zwykle do podstawowych zagadnień
praktycznych i w zasadzie nie zachęcają studenta do korzystania z placówki.
W nawiązaniu do przedłożonych myśli nie pozostanie absurdem wysunięcie
twierdzenia, że przedmiotowymi zagadnieniami winno zajmować się
wiedzoznawstwo będące przedmiotem kształcenia wyższego. Tego rodzaju postulat
wydaje się konieczny. Nie wolno zapomnieć, że student rozpoczynający kształcenie
zwykle nie jest mieszkańcem miasta akademickiego. Pojawia się zatem uzasadniona
potrzeba wskazania studentowi placówek oraz instytucji, które czynnie uczestniczą w
procesie upowszechniania wiedzy. W dużych miastach akademickich poza
bibliotekami, domem kultury, muzeum, teatrem oraz kinem istniejÄ… opery, operetki,
filharmonie, orkiestry, ogniska artystyczne lub galerie sztuki. Podmioty te z jednej
strony zajmujÄ… siÄ™ upowszechnianiem wiedzy, a z drugiej strony, wprowadzajÄ…c
58
młodego człowieka w świat kultury, kształtują w nim określone wartości
aksjologicznie.
Podsumowanie
Wskazane argumenty w sposób jednoznaczny przemawiają za koniecznością
stworzenia odrębnego przedmiotu kształcenia obowiązującego w ramach szkolnictwa
wyższego. Można także podkreślić, że wiedzoznawstwo winno stanowić przedmiot
nauczania licealnego a być może gimnazjalnego oraz podstawowego. Młody
człowiek nie musiałby poszukiwać odpowiedzi na wszelkie niejasności w sieci
internetowej.
Bibliografia
1. Bednarski A., Zarys teorii organizacji i zarzÄ…dzania, Wydawnictwo Dom Organizatora
T.N.O.iK., Toruń 1998.
2. Encyklopedia organizacji i zarządzania, Państwowe Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa
1981, [ Pobierz całość w formacie PDF ]